TAJEMNICA NA ZAWSZE?

pregowski

Tekst ten dedykuję nadwornemu rodzinnemu

detektywowi – Krystianowi. Bo jeżeli nie on, …

Richard Johnston z Daly City w Kalifornii uwielbiał swojego Dodge’a z 1928 roku. Czyścił, mył i woskował go zawsze, kiedy tylko miał wolną chwilę. Tak też było tej niedzieli – 17 sierpnia 1942 roku. Kończył właśnie woskować swój, o pięknym czarnym kolorze samochód, kiedy usłyszał krzyk żony – uciekaj, chcą cię porwać. Oderwał wzrok od lakieru samochodu i kątem oka zobaczył jakiś cień. Spojrzał, i tuż nad głową zobaczył coś wielkiego. Uciekł do domu. W ostatniej chwili. Uciekał mocno schylony. Była godzina 11:50.

Potem, ze schodów domu w którym mieszkał zobaczył, że na środku jego ulicy wylądował sterowiec. Może nawet na jego samochodzie. Ze schodów nie widział samochodu. Szkoda – pomyślał, był taki piękny, amerykański. A sterowiec wylądował z odwróconą gondolą opartą o słup telefoniczny z silnikami skierowanymi w kierunku ziemi. Podziurawiona, sflaczała poduszka powietrzna opadła żałośnie przykrywając część ulicy i jego Dodge‘a.

Ale zacznijmy od początku

Atak na Pearl Harbor z grudnia 1941 roku uświadomił amerykanom, że nie mają wystarczająco nowoczesnego sprzętu: samolotów i okrętów, aby chronić 200 tys. kilometrów swojego wybrzeża. Sięgnięto więc po rozwiązania z czasów I wojny światowej – sterowce. Pomysł okazał się skuteczny, a także nie wymagający wysokich kosztów. Wyposażono armię w liczne balony, różnych klas pozyskiwane także na potrzeby tej wojny z biznesu. Duży wkład w wyposażenie armii w sterowce miała firma „Goodyear”. Takim sterowcem był L-8, o którym to, ta rozprawka.

L 8 B Tego dnia – 16 sierpnia 1942 roku, w niedzielę L-8 wystartował do rutynowego lotu patrolowego. Lot otrzymał numer 101. Zadanie załogi polegało na zlokalizowaniu i zatopienie japońskich okrętów podwodnych u wybrzeży San Francisco. Chodziło tu prawdopodobnie o podwodne japońskie krążowniki „I-17”. Na pokładzie mieli dwie 325-funtowe (147,4 kg) bomby głębinowe, karabin maszynowy kalibru 0,30^[1] oraz 300 sztuk amunicji do niego. Załoga: por. Ernest Cody i chor. Carles Adams.

Zobacz trasę L-8 oraz inne zdjecia https://pregowski.pl/photo/12-photo/47-wyladowal-na-ulicy

Porucznika Ernesta Cody dowódca uważał za najzdolniejszego oficera w jednostce. Był on absolwentem Annapolis z 1938 roku. Cody miał 27 lat, ale wyglądał młodziej co było jego kompleksem. Zapuścił więc wąsy, aby go nieco postarzały i dodawały powagi. Był małomówny, ale nigdy nie tracił głowy w trudnych sytuacjach i potrafił sprawnie pracować pod presją – bardzo to doceniali dowódcy. Tego dnia, podobnie jak w dniach poprzednich został dowódcą balonu L-8, a lot który miał się odbyć otrzymał nr 101.

Drugim członkiem dwuosobowej załogi był 35-latek - chorąży Charles Adams. Miał także doskonałe opinie przełożonych. Zasłynął z tego, że 6.05.1937 roku ratował z katastrofy pasażerów niemieckiego „Hindenburg”, za co został odznaczony przez rząd niemiecki. Adams tym sterowcem leciał pierwszy raz. Wcześniej latał mniejszymi.

L 8 C Początkowo załoga miała być 3-osobowa. Trzecim członkiem załogi miał być mechanik lotniczy – Riley Hill, ale z niewyjaśnionych przyczyn albo nie został zabrany, albo odmówił lotu. Ten drugi wariant jest mniej prawdopodobny. Po wszystkim Hill tłumaczył, że go nie zabrano, bo była tego dnia duża wilgotność powietrza i nadmiar bagażu mógł spowodować niebezpieczeństwo. „Więc wysiadłem, zamknąłem drzwi, a oni odlecieli” – powie później.

I tu zaczyna nam się pierwsza zagadka. Zgodnie z danymi technicznymi sterowce klasy „L” miały dwuosobową załogę. Dlaczego wszystkie źródła podają, że załoga miała być trzyosobowa? Nie wydaje mi się, aby przełożeni wyrazili zgodę na liczniejszą, niż to wynikało z danych technicznych załogę.

Nie wydaje mi się także prawdą wyjaśnienie „bo tego dnia była duża wilgotność powietrza i nadmiar bagażu mógł spowodować niebezpieczeństwo”. Ładowność sterowca, zgodnie z danymi technicznymi to 2.540 funtów (1.152 kg). Natomiast waga całego wyposażenia: bomby, karabin, amunicja, 3-osoby załogi (!) i 20% dodatkowo ważyłoby ok. 744 kg, co stanowi niecałe 65% wagi maksymalnego udźwigu.

6:13 Sterowiec US Navy L-8 nr lotu 101 wystartował z małej bazy wypadowej na Treasure Island w Kalifornii.
7:38 – 7:42 Cody poinformował przez radio, że 4 mile na wschód od wysp Farallone zaobserwowali plamę ropy. Może ona pochodzić z okrętu podwodnego, dlatego zejdą nad samą wodę, żeby to zbadać. Była to ostatnia wiadomość od załogi L-8.
7:50 (około) załoga kutra rybackiego „Daisy Grey” oraz statku towarowego „Albert Gallatin” zaobserwowali jak L-8 zszedł na wysokość ok. 30 stóp (ok. 9 m) nad wodę. Widok sterowców w tamtym rejonie i w tamtym czasie nie był niczym niezwykłym.
8:50 w związku z informacją Codyego dwa wodnosamoloty wystartowały w tamten rejon w celu poszukiwania ewentualnego okrętu podwodnego.
9:00 (parę minut po dziewiątej) rybacy zaobserwowali jak zrzucił trochę balastu, wzbił się w powietrze i skręcił na wschód.
10:49 pilot Pan American Clipper zameldował, że widzi sterowiec nad mostem Golden Gate, ale nie widzi niczego niepokojącego i ma wrażenie, że L-8 wraca do bazy.
11:00 pilot jednego z wodnosamolotów Kingfisher zameldował, że widzi L-8 trzy mile na zachód od Salada Beach wznoszący się przez chmury na wysokości 2 tys. stóp (ok. 610 m). Wyjaśnienie – 2 tys. stóp to maksymalna wysokość dla tych sterowców. Przy tej wysokości automatycznie otwierają się zawory spustowe i upuszczają hel, żeby nie spowodować rozerwania balonu. Członkowie załóg unikali tej wysokości.
11:30 (około) parol policji poinformował, że sterowiec marynarki wojennej, z całą pewnością chodziło o L-8, uderzył w pole golfowe obok plaży tracąc w wyniku tego uderzenia jedną ze swoich bomb głębinowych^[2]. Znajdował się wtedy 8 mil od kursu lecąc w kierunku Daly City^[3].
11:35 golfiści Olimpic Club zaobserwowali L-8 z przyczepioną jedną bombą głębinową do zewnętrznego uchwytu – zaczęli uciekać w stronę przeciwną. Wyjaśnienie – bomby głębinowe posiadają zapalniki ciśnieniowe ustawiane na odpowiednią głębokość.
11:45 golfiści na polu golfowym Olimpic Club widzieli jak zdeformowany L-8 kołysze się na małej wysokości. Jeden z golfistów powiedział. Że widział spadający z niego spadochron.

Rozpoczęło się żmudne dochodzenie, które ustaliło z całą pewnością, że sterowiec jest w doskonałym stanie poza:

Nigdzie do tej pory nie odnaleziono członków załogi. Ani żywych, ani ich ciał.
Poza trzema świecami dymnymi, których załoga użyła do oznaczenia miejsca plamy w gondoli niczego nie brakowało. Spadochrony także były wszystkie – trzy. Na tablicy kontroli lotu leżała czapka należąca do Cody’ego.
Silniki, przyrządy sterownicze, radio – wszystko było w doskonałym stanie.
Tajne dokumenty z kodami znajdowały się na właściwym miejscu – za fotelem pilota.
Stacyjki obydwu silników były włączone, a w zbiornikach paliwa pozostało na ok. 4 godziny lotu.
Drzwi były otwarte i w tej pozycji zablokowane – niezwykła rzecz w czasie lotu.
Brakowało listwy zabezpieczającej, która pełniła rolę zapasowego zamka do drzwi gondoli.
Nadajnik radiowy był włączony, akumulator całkowicie rozładowany.
Mikrofon przyczepiony do zewnętrznego głośnika wisiał poza burtą gondoli.
Brakowało dwóch kamizelek ratunkowych. Obowiązkiem załogi było mieć ubrane kamizelki od startu do lądowania.

Oczywiście, w takich sytuacjach pojawiają się teorie. Nie inaczej jest w tym przypadku. Co zwolennicy spiskowych teorii sugerują?

Byli szpiegami, wsiedli na japońską łódź podwodną i popłynęli do
Na pokładzie znajdował się trzeci mężczyzna – pasażer na gapę, który załogę najpierw wyrzucił za burtę, a następnie wyskoczył z własnym spadochronem, albo w bezpiecznym miejscu, kiedy sterowiec opadł w pobliżu pola golfowego.
Jeden członek załogi zamordował drugiego, np. z powodu kobiety, potem wrzucił go do wody, a sam uciekł w odpowiednim momencie.
Kiedy zeszli z wysokości aby badać plamę oleju, wysoka fala zmiotła ich do wody. Wyjaśnienie – gondola w dolnej części nie była zamoczona. Gondole w tych sterowcach posiadają podwójną podłogę z drzwiczkami w podłodze zewnętrznej. Jeden ze śledczych otwierał te drzwiczki i po przeciągnięciu palcem stwierdził, że pod podłogą znajduje się wielomiesięczny
Załoga testowała radar mikrofalowy i przez mikrofale zostali sparaliżowani i powypadali za burtę.
Porwani przez latające spodki.

Otto Gross z New Jersey przez wiele lat badał ten przypadek. Przeczytał wszystkie zebrane w śledztwie dokumenty i doszedł do wniosku, że najbardziej prawdopodobną przyczyną zaginięcia dwóch członków załogi było ich wypadniecie w czasie badania plamy oleju. Niestety teoria ta ma zbyt wiele wątpliwości. Po pierwsze – kto zrzucił ze sterowca balast? Po drugie – w jaki sposób sterowiec zawrócił i poleciał kursem na most Golden Gate? Po trzecie - jak to możliwe, że na tak często uczęszczanych wodach (samoloty, kutry, statki, okręty, łodzie) nikt nie zauważy ani ludzi, ani ich ciał?

A L-8? Sterowiec został naprawiony i do końca II wojny świtowej dalej wykonywał swoje zadanie. Po wojnie został zwrócony firmie Goodyear Corporation, dostał nową nazwę – America”, latał nad miastami i unosił się nad meczami piłkarskimi. Starsi obywatele tego świata mogą go jeszcze pamiętać. W 1982 roku został ostatecznie wycofany.

Co w tej historii jest prawdą? Prawdą jest to, że najprawdopodobniej nigdy nie dowiemy się co stało się z Cody’m i Adamsem. Jest mało prawdopodobne, aby ich ciała kiedykolwiek zostały odnalezione. Historia L-8 zawiera wszystkie elementy wiecznej tajemnicy. A tych dwóch fajnych facetów jak nie było, tak i nie ma.

Zbigniew Pręgowski

marzec 2021

Źródła:

„Mystery of the Ghost Blimp” John J. Geoghegan https://www.historynet.com
https://unsolvedmysteries.fandom.com/wiki/The_Crew_of_the_L-8
„Vanished” Dale M. Brumfield https://medium.com
https://unsolvedmysteries.fandom.com
unsolved.com

^[1] Kaliber 0,30 (cala) jest odpowiednikiem 7,62 mm – niestety nie mam na ten temat pełnej wiedzy.

^[2] Z dokumentów dochodzeniowych – „Był tam pływak, człowiek imieniem Mr. Capulvea, który stał gotowy do wejścia do wody, kiedy nagle zobaczył ogromną szarą masę wychodzącą właśnie z mgły prosto na niego. Pamiętaj, że ta rzecz ma 47 stóp szerokości i nie znajdowała się zbyt wysoko nad wodą. I patrzył, jak wchodzi. Przeciągnął brzuchem po piasku na brzegu wody, a potem uderzył w mały pagórek. Odbiła się w powietrzu, a następnie przesunęła się nieco w górę kanionu, a następnie uderzyła dość mocno w bok kanionu. To strąciło coś, co okazało się ładunkiem głębinowym ”.

^[3] Z zeznania 16-letniego wtedy Bunny Gillespie‘go - „Byłem w drodze do domu ze szkółki niedzielnej i kiedy zobaczyłem tę wielką szarą rzecz nadchodzącą przez niebo, byłem bardzo zaskoczony, podobnie jak wielu innych ludzi, ponieważ takie rzeczy nie zdarzają się w Daly City.”

Komentarze obsługiwane przez CComment